Pośpiech może nas zabić

Żyjemy w ciągłym pośpiechu, nieustannej pogoni za pieniędzmi.

Czy nie wydaje się wam, że powinniśmy zwolnić, stanąć w miejscu, porozmyślać, wziąć głęboki oddech i zastanowić się nad własnym życiem?

W współczesnym świecie większość z nas jest nerwowych, rozdrażnionych i ciągle gdzieś się spieszymy. Coraz częściej goni nas czas. Dawna minuta zmieniła się w sekundę. Chcemy się rozwijać, realizować, ciągle wysówamy się na przód by podwyższać statystyki. Czy tak powinien wyglądać normalny świat? Nawet w przerwie na jedzenie, czy wyjścia do toalety mamy ze sobą książkę czy smartfona, a wszystko po to by nie marnować czasu. Często właśnie podczas obiadu, czy kolacji używamy laptopa bo przecież musimy sprawdzić pocztę, wejść na facebooka lub z kimś porozmawiać. To obłęd. Stajemy się niewolnikami czasu

Ciągle jesteśmy gdzieś spóźnieni. W sklepie niecierpliwie stąpamy z nogi na nogę podczas gdy kasjerka wydaje resztę. Stojąc na przejściu dla pieszych z sygnalizacją świetlną, tysiąc razy wciskamy guzik, chociaż wiemy, że to i tak nic nie zmieni.  Mija pięć, dziesięć sekund, a my nie możemy wytrzymać czekając na zielone. Stąpamy z nogi na nogę ciągle molestując guzik .

Wielka gonitwa

Ciągły stres, pośpiech – stojąc na ulicy w dużym mieście mamy bardzo dokładnie pokazaną tą sytuację. Każdy jest spóźniony, zamiast iść, zaczyna biegnąć. To czas trzyma nas w objęciu. Człowiek staje się zestresowany, niespokojny, czuje smutek, rozgoryczenie, bo konkurencja goni za wszelką cenę, a my nie możemy nadążyć. Poprzez to stajemy się bardziej agresywni i nerwowi, nie zwracamy uwagi na drugiego człowieka, bo przecież.. nie mamy czasu. Nie uważacie, że to właśnie  diabeł działa dzisiaj poprzez hałas i ciągły pośpiech? Skoro w tak krótkim czasie społeczeństwo potrafiło przejść tak diametralną zmianę, gdzie nie możemy wytrzymać nawet dziesięciu minut czekania, a kiedyś to było normalne, to co będzie w przyszłości? Nie zastanawialiście się nigdy jak to będzie? Nie będzie czasu na jedzenie, nasz czas na wypoczynek będzie jeszcze krótszy, a czas wolny… to słowo stanie się raczej archaizmem.

   

Fot. Shutterstock

W sklepie. Na drodze
Wspomniana wcześniej sytuacja w sklepie, gdzie jesteśmy niecierpliwi, a kolejka zawsze jest bardzo długa, jest niczym nadzwyczajnym w owych czasach. Ustawiając się do kolejki zawsze mamy wrażenie, że ta obok idzie szybciej. Jesteśmy podirytowani, niecierpliwi, a czasem nawet przeklinamy. Po co to? Czy wtedy kolejka się zmniejszy? Będzie szybciej? Nie, zazwyczaj trwa tyle samo czasu jak w każdy inny dzień.

Albo sytuacja kierowców na drogach. To jest dopiero wyzwanie. Każdy się śpieszy, łamie przepisy, narażając w tym czasie swoje życie i innych uczestników ruchu drogowego. 
A gdy wpadnie w korek, nerwy biorą górę i nasza agresja sięga zenitu. Zaczynamy wyzywać, trąbić,  a powiedziałbym, że nawet bardzo często używamy soczystych przekleństw. Krzyczymy „jedź, jedź, jedź baranie”. Puszczają nam nerwy, kultura drogowa schodzi na drugi, a nawet trzeci plan, o której całkowicie zapominamy. Robimy się chamscy i nieludzcy.  Co najgorsze, aut na naszych drogach przybywa coraz więcej..

W pracy
Tępo pracy i pośpiech nie bierze się z nikąd. Często bierzemy na swoje barki więcej niż jesteśmy w stanie unieść. Nie rzadko też pośpiech jest narzucany przez przełożonych w pracy w której jesteśmy traktowani przedmiotowo, jak maszyna. Ciągle jesteśmy poganiani, bo przecież musimy zwiększać swoją wydajność.

Media 
Podobnie jest z mediami, reklamami w sklepach, a nawet na wielkich ekranach w które jesteśmy wpatrzenia jak małe dzieci. Dokoła słyszymy tylko „oferta ważna do..”  „Zostały ostatnie sztuki” „Promocja! Tylko dziś”. Takich sloganów jest mnóstwo, które sterują nami jak nakręconą zabawką. Wszystko to sprawia, że musimy pędzić, aby nikt nas nie ubiegł. Wpadamy w wir pośpiechu, manipulacji, gdzie inni wmawiają nam różne rzeczy i stawiają wymagania. 

Nie dajmy się zwariować
i omamić. Stańmy i znajdźmy czas na refleksję o swoim życiu, znajdźmy czas na kontakty rodzinne.

Dzisiejsze społeczeństwo samo stworzyło ten nowy wymiar czasu, gdzie czekanie staje się czymś obsesyjnym. 

Świadomość, że kilka minut czy sekund bezcelowego czekania można by spędzić na czymś konkretnym jest dołująca... Zatrzymajmy się na moment na ruchliwej ulicy lub w centrum handlowym i przyjrzyjmy się znajdującym tam ludziom. Można odnieść wrażenie, że jesteśmy w filmie lub grze, gdzie czas został przyspieszony co najmniej dwukrotnie. Rodzice ciągną za sobą płaczące dzieci, które nie mają ochoty na dalszą drogę i żyją we własnym, jeszcze nieskażonym świecie.
Każdy spogląda co chwilę na zegarek, chociaż, że minęło kilkanaście sekund od ostatniego spojrzenia. Często widzimy też, że osoby które nie zmieściły się do windy, albo uciekło im metro są załamane stratą tego czasu, chociaż, że za kilka minut przyjedzie kolejne metro, a winda zaraz się zwolni.  Jesteśmy nieświadomi tego, że zatracamy nasze prawdziwe życie. Całkowicie zapominamy o najbliższych, o swoich pasjach, hobby. W sensie metaforycznym, nasze życie zaczyna umierać. Kierujemy się tylko jednym, gdzie priorytetem staje się wówczas czas i ciągłe poczucie spóźnienia.

Related Items